Blijf van m’n lijf, uit Vrouwen over hulp bij ziekte en problemen, De Bonte Was, 1978
1
Blijf van m'n lijf
*
Met zes vrouwen, grotendeels uit de hulpverlening, gingen we van start. Uitgangspunt
was dat vrouwen onderdrukt worden door mannen. Zolang dat niet erkend wordt in b.v.
de hulpverleningswereld, zal er vreemd omgesprongen worden met vrouwen in diezelfde
hulpverleningswereld. Want als 'men' er stilzwijgend of openlijk van uit gaat dat vrouwen
er zijn om over te beschikken (ten behoeve van mannen), zal men haar problemen en
mogelijke oplossingen daarvan ook in dat licht bezien.
Zoals b.v. een vrouw van een alcoholist die het leven met die man problematies vindt. En
die wel hulp kan krijgen om te leren léven met die man, maar niet om van hem af te
komen. Men speelt op haar gemoed als zijzelf duidelijk te kennen geeft weg te willen van
die man: hij (haar man) heeft haar nodig; zij kan hem toch niet in de steek laten; heeft ze
wel eens bedacht hoe moeilijk het voor hem zou zijn als ze wegging; ze mag niet
weggaan. Hoe zij het maakt is van ondergeschikt belang: die man heeft het moeilijk en zij
kan hulp krijgen om die man beter op te vangen. Heel duidelijk blijkt dat uit een
telefonies gegeven advies aan een vrouw. Haar man is onlangs uit de gevangenis
ontslagen en wil nu 4x per dag sex. Zij wil dat niet. De hulpverleenster kan zich goed
voorstellen dat die man daar behoefte aan heeft, vraagt die vrouw niet hoe zij eigenlijk
die tijd doorgekomen is en geeft haar allerlei adviezen hoe ze op verschillende manieren
aan de wensen van die man tegemoet kan komen. Vrouwen moeten zich schikken in de
relatie tot hun man. Zij worden gezien in het kader van een relatie met een man en/of
kinderen. Op zichzelf bestaan zij kennelijk niet. Als een relatie tussen een man en een
vrouw vastloopt, is dat een vervelend incident. Een relationeel probleem. Dan is het zaak
die relatie weer op gang te krijgen.
Wij zagen die vastgelopen relaties tussen vrouwen en mannen niet als toevallige, op
zichzelf staande problemen tussen twee individuen We zagen die problemen veel meer
als iets dat voortvloeit uit de onderdrukking van vrouwen door mannen. Een heel
duidelijk voorbeeld daarvan is het probleem van aanranding, verkrachting en
mishandeling. Mannen oefenen geweld uit op vrouwen die daar onder te lijden hebben.
Maar dat is officieel geen probleem. Er bestaat geen opvang of hulp voor vrouwen die
aangerand, verkracht of mishandeld zijn. De hulpverlening doet het af met opmerkingen
als: 'dat komt niet voor', 'als het al voorkomt, dan vragen vrouwen daar 'zelf om en vinden
dat zelfs fijn'. Wat vrouwen van aanranding, verkrachting en mishandeling vinden, komt
nooit ter sprake. Problemen of klachten van vrouwen daarover worden niet gehoord of
gewoon genegeerd. Het probleem bestaat eenvoudigweg niet. Want de hulpverlening
maakt uit wat een probleem is of niet. En hoe dat probleem heet. Klachten en problemen
van vrouwen worden dan ook meestal vertaald in andere termen zoals 'huwelijkse
problemen, hysteriese, neurotiese of masochistiese reacties' (hetgeen betekent dat haar
verhaal niet geloof wordt).
Wij vonden dit .slecht. Wij wilden konkrete hulp bieden aan vrouwen die hulp vragen
voor problemen als zij die zelf ervaren. Wij wilden ook dat andere
hulpverleningsinstellingen hun eigen wijze van hulpverlening aan vrouwen gingen
veranderen.
*
Overgenomen uit Vrouwen over hulp bij ziekte en problemen
 |
 |
 |