de Bonte Was, FEMINIST (1), Amsterdam 1977, De Bonte Was
5
De reden van dit blad
De vrouwenbeweging in Nederland wordt alsmaar groter. Overal worden vrouwenhuizen opgericht
en vrouwenkafees geopend, er komen steeds meer self-helpgroepen en huizen voor geslagen
vrouwen, filmgroepen, bladen, uitgeverijen, boekhandels, televisieprogramma's en terapieën,
praatgroepen en diskussieavonden.
Toch blijft het voor een feminist moeilijk om de vrouwenbeweging te vinden. In al die groepen en
groepjes wordt wel veel over vrouwen en hun problemen gepraat, maar niet vaak over de
gezamenlijke politieke strijd op lange termijn. De vraag: hoe maken we een vrouwenrevolutie?
lijkt niet overal op de voorgrond te staan.
Het streven naar revolutie was voor de vrouwenbeweging die zich omstreeks 1970 van de
gemengde sociale en feministes bewegingen ging afscheiden om voor de bevrijding van alle
vrouwen te gaan vechten, iets heel vanzelfsprekends. In die beweging kwamen vrouwen samen die
vanuit heel verschillende uitgangspunten voor verandering van de samenleving hadden geageerd:
in de beweging voor gelijke rechten van vrouwen, de socialistkiese beweging, de 'gay-liberation'-
beweging voor bevrijding van homoseksuelen, de zwarte beweging, de studentenbeweging. Vooral
deze vrouwen was het een ingrijpende stap om hun oude omgeving te verlaten en hun strijd alleen
met vrouwen voort te zetten. Ze deden dit omdat ze inzagen dat noch de doelen die deze
bewegingen zich stelden, noch de bevrijding van henzelf bereikt konden worden zonder dat de
positie van de vrouw is veranderd.
De onderdrukking van vrouwen is verweven met alle aspekten van de samenleving. Als je één ding
verandert, neemt de onderdrukking weer andere vormen aan. Een blijvende verbetering van de
levensomstandigheden van alle vrouwen eist een fundamentele verandering van de hele
samenleving, van ekonomiese strukturen en politieke machtsverhoudingen, van denken en voelen
van alle vrouwen en mannen. Zo'n verandering noem je een revolutie, ook als hij niet in gewapende
strijd tot stand komt (wat vrouwen altijd hopen).
In de nieuwe vrouwenbeweging zouden vrouwen zichzelf en elkaar mobiliseren voor
bewustwording van de strijd tegen de onderdrukking. We waren van plan te gaan onderzoeken hoe
we onderdrukt worden en daardoor zouden we ook de onderdrukking van andere vrouwen gaan
begrijpen. Daardoor zouden we solidair met elkaar kunnen zijn, al zijn soms de onderlinge
verschillen (vooral die tengevolge van het verdeel en heers door onze banden met de mannen) te
groot voor persoonlijke sympatie. We waren van plan elkaar te verwarmen en sterker te maken,
door begrip en respekt. En we waren van plan uit te vinden hoe we willen werken en met elkaar
omgaan, en zo een ontwerp te maken voor een menselijke samenleving, waarin mensen in plaats
van elkaar te onderdrukken en uit te buiten, samen met en voor elkaar zullen werken.
We hebben misschien teveel gedacht dat een dergelijke beweging vanzelf uit het
bewustwordingsproces zou voortvloeien. Wij dachten dat iedere vrouw die eraan begint op den
duur zou ontdekken dat alleen gezamenlijke, bewuste veranderingen haar eigen leven zouden
kunnen veranderen; dat zij niet alleen gelukkiger kan worden, dat het gezamenlijke ontwerpen van
een andere samenleving, het vooruitlopen op een betere toekomst, de enige basis is voor duurzame
vriendschap en liefde tussen vrouwen.
Zo te zien was dat naief van ons, want in welke vrouwengroep je nu ook bent, je kan wel overal
klagen: over je man, je kinderen, je werk. Maar over solidariteit, over strijd kan je er meestal niet
praten.
En toch blijven we geloven dat er vrouwen zijn die daar wel mee bezig zijn, die zich uit de naad
werken om iets van solidariteit uit de grond te krijgen.
Daarom beginnen we dit blad. Om alle kleine stukjes inzicht bij elkaar te leggen en zo een
gezamenlijk overzicht te krijgen over wat er aan de hand is: hoe de vrouwenbeweging als beweging
 |
 |
 |
 |