de Bonte Was, FEMINIST (1), Amsterdam 1977, De Bonte Was
10
wat nog erger is, zij zien de beweging als middel om hun expressiemogelijkheden te perfektioneren
en ze vinden het belangrijker om beroemd te worden dan een revolutie te maken.
Zij gebruiken de beweging niet om de mannelijke klasse te vernietigen, maar om 'er te komen' in
zijn wereld.
Maar die wereld is alleen maar de verdeling van macht binnen de mannelijke hiërarchie. Vrouwen
isoleren zichzelf van hun klasse als ze proberen een stukje te veroveren van de macht die alleen
voor de mannen is gereserveerd en wanneer ze streven naar een gelijke rangorde. Wat zij zich niet
realiseren is, dat er voor hen geen plaats is in de sekundaire klasse verdeling - als 'symboliese'
vrouwen worden ze voortdurend op de proef gesteld en als het er op aan komt zullen ze de vrouw
moeten verraden.
Omdat zij zo vaak een groot respekt voor de man hebben, nemen zij de mannelijke waarden over en
net zoals hij gaan ze ervan uit dat sommige mensen nu eenmaal van nature beter en begaafder zijn
dan anderen. Dit wordt veel verkondigd in de vrouwenbeweging en het maakt ieder streven naar
gelijkheid onmogelijk. Wanneer in de vrouwenbeweging wordt gezegd dat sommige mensen beter
zijn dan anderen, en dat sommigen van nature leidinggevende eigenschappen hebben, denkt en
handelt men, op basis van de mannelijke waarderingsschaal. Het komt erop neer dat men andere
vrouwen - vrouwen waarmee men zogenaamd dezelfde belangen gemeen heeft - net zo behandelt
als de mannen dat doen.
Wanneer wij ons in de vrouwenbeweging niet op basis van gelijkheid organiseren, zal de
vrouwelijke hiërarchie, die zijn oorsprong heeft in de sekundaire klasseverdeling, zich inkapselen
in de beweging. Hierdoor versterken we niet alleen de verdelingen binnen de vrouwelijke klasse,
maar brengen we ook een vrouwelijke machtshiërarchie tot leven. Wanneer de vrouwelijke
hiërarchie als zodanig eenmaal een machtsbron zou zijn geworden, zou dat een tertiair
klassesysteem betekenen dat sommige vrouwen de gelegenheid geeft andere vrouwen te
onderdrukken.
In feite is dit al gebeurd in de vrouwenbeweging. Vrouwen sluiten zich bij de beweging aan omdat
zij zich onderdrukt voelen en dan worden ze opnieuw vernederd, alleen dit keer niet door mannen
maar door andere vrouwen. Dit zal blijven gebeuren, tenzij de vrouwenbeweging de moed heeft het
klassevraagstuk te gaan bestuderen.
De kans dat dit tertiaire klassesysteem gebaseerd op ongelijkheid onder de vrouwen, erin zal slagen
een eensgezinde groep tot stand te brengen tegenover de mannelijke klasse, is hoogst
onwaarschijnlijk. Voor vrouwen uit de midden- en hogere klasse zal de verleiding om hun plaats
niet prijs te geven te groot zijn. De oorzaak hiervan is dat deze vrouwen niet echt bereid zijn hun
lot aan dat van alle vrouwen te koppelen. Immers, door niet mee te helpen aan het opruimen van de
bestaande ongelijkheid onder ons, bekrachtigen zij een verdere exploitatie van andere vrouwen en
geven zo hernieuwde kracht aan de grondbeginselen van het primaire klassesysteem.
Wat de vrouwenbeweging moet doen is - een door de vrouwen zelf te bepalen klasse ontwikkelen
met als basis gelijkheid voor ons allen. Als we binnen onze klasse de hiërarchiese struktuur
aanhouden die voortkomt uit onze verdeling onder de mannen, zal onze strijd tot mislukken
gedoemd zijn. We hebben het in onze macht de aard van de vrouwelijke klasse zelf te veranderen
en de grondslagen te vernietigen waarnaar onze klasse aanvankelijk is gevormd. Want, als we deze
grondslagen niet veranderen, kunnen we niet verwachten de grote massa der vrouwen aan te
trekken. We kunnen dan geen eenheid vormen. We kunnen dan niet ontsnappen. Om tot een
konfrontatie met de man in staat te zijn moeten we tegenover hem staan als een onafhankelijke,
autonome groepering menselijke wezens.
Wanneer we op grond van gelijkheid zijn georganiseerd, kunnen we het alternatief bieden voor een
toekomstige maatschappij.
 |
 |
 |
 |