FEMINIST 3, teksten Anneke van Baalen & Marijke Ekelschot, Illustraties Annet Planten.
Amsterdam 1982, De Bonte Was
3
die het hardst moeten werken en er het minste voor terugkrijgen. En daarvoor
moet het 'onzichtbare vrouwenwerk' zichtbaar gemaakt worden. Dat heeft met
socialisme te maken, maar het is heel wat anders dan het socialisme zoals de
mannelijke 'arbeidersbeweging' dat kent. We moesten helemaal overnieuw
beginnen. Daarom dus 'Geschiedenis van de vrouwentoekomst'. In dit nummer
van Feminist gaan we een stap verder: we proberen de gedachten van
'Geschiedenis van de vrouwentoekomst' zo te formuleren, dat je de plaats van het
radikaal feminisme preciezer kunt formuleren tegenover het mannensocialisme.
Wat aanvaarden we, wat verwerpen we? Het is 'niet genoeg' om tegen uitbuiting
en moederschap te zijn, je moet weten wat je wél bedoelt met socialisme.
Want 'verwarring' is hét middel waarmee vrouwen onderdrukt worden. Omdat ze
tegenwoordig formeel aan alle vrouwenstudies mogen meedoen worden er steeds
meer geheime barrières opgericht: de vrije keuze van het vrouw-zijn. Die
'verwarring' (de afbraak van alles waar je voor stond, tot je niet meer weet wat
waar is en wat niet) wordt in het moderne middelbare en hoger beroepsonderwijs
voortgebracht onder leiding van universitair 'agogies' geschoolde docenten, juist
bij al die vrouwen die nu kansen zouden krijgen op ekonomiese
onafhankelijkheid. De Vrouwenkrant heeft al wat gepubliceerd over het
groepsproces; we hebben van veel vrouwen gehoord hoe ze die kranten hebben
gebruikt om zich te verdedigen tegen de pogingen om hun persoonlijkheid binnen
te dringen. Vandaar een eerste poging om 'het groepsproces' in groter verband te
brengen. (In 'de open vrouw', dat najaar 1982 uitkomt, zullen we daarmee verder
gaan - dat wordt weer een ouderwets kollektief Bonte Was Boek met ervaringen).
Bij het groepsproces speelt de nadruk op seksualiteit (het in het openbaar, ook aan
mannen, vertellen over je seksuele ervaringen) natuurlijk een grote rol. Maar de
verseksing werkt ook buiten het groepsproces. Vandaar dat we ook nog maar weer
schrijven over het voortrollen van de seksuele revolutie, en wat daartegen te doen.
Trutten aller landen, verenigt u! Als mannen seksuele obsessies hebben, is dat hun
zaak, maar wij hoeven ons daar niet door te laten meeslepen. De door mannen en
ex-mannen aangevoerde sado-masoklup is een propagandaoffensief begonnen in
het COC en de vrouwenbeweging; de Vrouwenkrant krijgt zelfs brieven over hoe
heerlijk het is om een wasknijper op je klitoris te zetten. Sadisme wordt verdedigd
met het argument 'dat dat in ieder mens zit'. Laat het je niet aanpraten! Er is echt,
ernstig, akelig leed genoeg in de wereld - daar horen we tegen te vechten, in plaats
van het proberen om te zetten in 'seksuele lust', om er niets meer tegen te hoeven
doen.
En tenslotte dan: wie organiseert de volgende staking? We hebben veel geleerd
van de staking van 30 maart, het was ongelooflijk dat zoveel vrouwen meededen;
en we willen nog eens alle feministen oproepen om ook op die manier akties op te
zetten. Niet eindeloos vergaderen - zullen we wel, zullen we maar niet? - maar een
voorstel doen, een plan maken, en dan alle vrouwen opbellen of ze meedoen.
februari 1982, De Bonte Was
 |
 |
 |
 |