De Bonte Was, FEMINIST 2, 1977.
10
op deze manier gewild of ongewild meewerken aan een institutionalisering van het
feminisme terwijl het nog in de kinderschoenen staat. Alsof de vrouw nu al bevrijd is!
Tot slot: een centrale diskussie in de beweging over de kontroversiële punten van
Feminist I is verhinderd. Nu zullen veel minder vrouwen werkelijk weten wat 'de
vrouwenbeweging' vindt van bepaalde (vraag)stellingen. De beweging heeft in haar
totaliteit niet gereageerd, terwijl van alle groeperingen vrouwen aanwezig waren.
Eén vrouw vertelde mij later over angst voor splijting in de beweging. Goedbedoeld,
zo'n zorg. Maar het houdt de wolligheid en vaagheid in stand. En komen we daar
verder mee?
De inhoud van de reakties
De positieve reakties zeiden vooral: wat goed dat jullie leven in de brouwerij gebracht
hebben, en: wanneer komt Feminist II? De negatieve gingen binnen de vrouwen-
beweging vooral over het geld en over het dubbele klassemodel waarbij we mèt
Barbara Mehrhof de man-vrouw-klassen als elementairder zien dan de ekonomiese
klassen (klassen van mannen onderling); buiten de vrouwenbeweging vooral over:
'Laten we de banden met mannen verbreken en de onderlinge verschillen overwinnen.
Laten we ons vertrouwen in de mannelijke samenleving opzeggen en de mannen onze
liefde onthouden.' Merkwaardig was dat de kritiek alleen ging over het verbreken van
banden met mannen en helemaal niet over de rest van dit citaat uit het Feministies
Manifest 1977; het overwinnen van de onderlinge verschillen. Het moet toch duidelijk
zijn dat de energie die je in mannen stopt àfgaat van de energie die je voor vrouwen en
feminisme overhoudt. Ik vraag me trouwens af waarom vrouwen die geen emotionele
banden met mannen wensen te verbreken zich toch zo dolgraag feministe willen
noemen. Ik vraag me werkelijk af waarom zoveel vrouwen zo graag feministies willen
zijn. Een feminist is een idealist en aan een ideaal werken is nooit een onverdeeld
genoegen. Een feminist krijgt nog steeds met veel vervelende weerstanden te maken.
Waarom zou je je die op de hals halen als je het niet serieus meent? En als je het wél
serieus meent, waarom dan zo fel over die banden met mannen? Die heb je dan toch
niet meer nodig? Ik denk dat veel vrouwen misschien eerder kwaad waren dat andere
vrouwen voorwaarden formuleerden over feministies zijn.
Terwijl het toch volstrekt voor de hand ligt dat je, als je feministies wordt, je eigen leven
herordent en ook je relaties met mannen en vrouwen herordent. Wat is feminisme
anders voor je?
Waarom zouden we mannen onze liefde niet onthouden? Doen ze iets goeds met die
liefde? Wordt de wereld er beter van dat achter elke man een vrouw staat die hem met
liefde in stand houdt? Nee. Krijgen vrouwen soms evenveel liefde terug van mannen
als zij er in stoppen? Aangezien heel wat vrouwen hierop volmondig nee zeggen, is het
antwoord nee.
Er zijn natuurlijk veel vrouwen die ekonomies afhankelijk zijh van hun man. Ik zou niet
al die vrouwen durven toeroepen: loop toch bij hem weg. Bijv. niet tegen de oudere
vrouwen die geen baan zullen kunnen vinden en naar de bijstand en een huurkamertje
moeten. Natuurlijk zijn die vrouwen welkom in de vrouwenbeweging, ze zullen
bovendien wat steun van vrouwen best kunnen gebruiken. En niemand zal zeggen dat
ze moet feministies zijn.
Een spannende vraag is trouwens: hoeveel huisvrouwen hebben emotionele banden
met hun echtgenoot? Zou zo'n man het nog merken als zijn vrouw haar geestelijke
energie in de vrouwenbeweging uitdeelt? En zou dat voor zo'n vrouw niet heel heerlijk
zijn om er eindelijk iets mee te doen?
 |
 |
 |
 |