Anneke van Baalen en Marijke Ekelschot, TEGENNATUURLIJK, Amsterdam 1985, De Bonte Was
95
HERWAARDERING VAN DE MANNENHAAT
Vroeger had je nog iets wat je de koesterende funktie van de mannenhaat kon noemen.
Regelmatig moesten mannen weggesleurd worden voor aanstormende kordonnen
zinderende feministen, die bloed- en wraakbelust vertier zochten, terwijl haar zusters vlijtig
werkten aan de impotentiebom.
Dat was toen de rechtszalen nog gevuld waren met talloze strafprocessen wegens moord,
doodslag, enkel- of meervoudige belediging. Duizenden vrouwen bevolkten nare cellen in
blijde verwachting van hun vrijlating, zodat zij hun kant en klaar gesmede nieuwe plannen
gemeenschappelijk ten uitvoer konden gaan brengen.
Vroeger ja, toen vrouwen elkaar vonden in de leuze 'kastratie in het ziekenfondspakket' en
toen op iedere vrouwenborst een ferme button prijkte: 'You have to kill at least one man a
day'.
Daar is dus allemaal een beetje de klad in gekomen lijkt het wel. Behalve dan in de films van
Marleen Gorris.
Omdat iedere vrouw er belang bij heeft dat mannenhaat in ere hersteld wordt, noem ik
enkele redenen voor de afname ervan. Ter bestudering en overweging, opdat door
verkregen inzichten ieder haar wrekende weg kan bepalen.
1. De Verveling
Alles schijnt op den duur te vervelen - dus waarom niet het haten van mannen. Ik herinner
mij bijvoorbeeld de vermoeide blik waarmee mijn grootmoeder de woorden sprak 'Ach kind,
als je alle mannen in een ton doet komt er niemand bovendrijven.' Zij moet daarmee bedoeld
hebben dat de verveling juist veroorzaakt werd door de vormloosheid van het haatbare
objekt. Wat mij brengt op reden twee.
2. Gebrek aan differentiatie onder de man
Het is heel wel mogelijk dat het post-industriële kapitalisme het soort mannen heeft
voortgebracht waar geen haatbare kraak of smaak aan te bekennen valt. Een soort zombies,
die werkelijk iedere vrouw onverschillig laten, ten posi- en ten negatieve. Vrouwen die dit nog
niet gemerkt hebben - zoals daar zijn onze tragiese vriendinnen Anja M. en Andrée van E.
(maar welke vrouw kent niet nog schrijnender gevallen in haar omgeving!) - zouden zich dan
misschien nog steeds georiënteerd hebben op de inmiddels verouderde haatbaatheidsfaktor.
Wat mij brengt op reden drie.
3. Veranderingen van de haatbaarheidsfaktor
We weten allemaal nog dat de haatbaarheidsfaktor vroeger berekend werd aan de hand van
de formule (L + 2M) x 8N, waarin L voor leeftijd, M voor maatschappelijke positie en N voor
nabijheid stond. Vanzelfsprekend gingen we er toen van uit dat je mannen in je omgeving
moest hebben om ze te kunnen haten. Veel onderzoek en bovengenoemde ontwikkelingen
in het kapitalisme hebben inmiddels tot het inzicht geleid dat dat dus niet meer nodig is. De
haatbaarheidsfaktor moet dan ook bijgesteld worden. L + 2M is de richting waarin we moeten
zoeken, om ook vrouwen met LAT -relaties en hele kleine zoontjes een kans te geven.
Wat mij brengt bij de volgende haatafnameverklaring:
4. De reorganisatie van het vrouwelijke
Reorganisaties zijn tijdrovend en aandachtspuntgericht. Zo ook in het vrouwelijke. Temeer
daar er zo veel gereorganiseerd moet worden. Denk alleen al aan kinderboeken,
ongebouwde omgeving en koopkrachtbeleving. Er zijn publicisten die in deze aktiviteiten een
impliciete, presuppositionele mannenhaat bespeuren, omdat in het reorganisatiegebied geen
 |
 |
 |
 |