De Bonte Was, FEMINIST 2, Amsterdam 1977
23
De vrouw tegenover me:
'Wordt u niet goed?'
Ik: 'Ik ben al een hele tijd niet goed.'
De prettigste manier om je te onttrekken aan iets wat zich als onaangenaam aan je
voordoet (een afspraak maken met de tandarts, een heel erg vervelend werkje moeten
doen) is het voor je uitschuiven van datzelfde iets (een knoop terugzoeken in de
stofzuigerzak, je man duidelijk maken dat je hem liever vandaag dan morgen kwijt
bent) door de deur uit te gaan en boodschappen doen of de vergadering van het
buurtcomité te verheffen tot het meest dringende gebeuren van de dag. Waarmee je
het onaangename klein maakt (het kan ook morgen) of te groot (ik kan het toch niet
aan), hoe dan ook het tot een objekt maakt waar je zo'n beetje omheen kunt wandelen
maar wat niet echt van jou is. Een wankel zelfverdedigingsmechanisme want
uiteindelijk blijft het onaangename bestaan.
Feminist 1 was voor veel vrouwen niet aangenaam. Het herinnerde hen aan wat
feminisme ook al weer was en is: een per definitie revolutionaire beweging. Immers, als
vrouwen gestalte en gewicht willen hebben in een door mannen bepaalde wereld kan
dat niet anders dan door verlies aan de kant van diezelfde wereld, die er dan ook alle
belang bij heeft vrouwen op subtiele wijze ingepakt te houden.
Feminisme kan alleen maar goed in de groei blijven als het zich zoveel mogelijk
onttrekt aan de normen en regels van de mannenmaatschappij Dat betekent nogal wat,
ga maar na met hoeveel banden je daaraan vast zit en wat een moeite het kost ze
waar maar mogelijk te doorbreken. Het lijkt niet alleen een onaangenaam werkje, het ís
het ook een beetje.
Het verzet tegen wat in Feminist 1 aan de orde kwam heeft verschillende vormen
aangenomen. Een van die vormen, die zich in het openbaar afspeelden nl. via stukken
en interviews door vrouwen binnen de media, was het klein-maken middels veel
gegiechel en het 'ingaan' op zinsneden die uit de onontbeerlijke maar waarschijnlijk
griezelige kontekst gehaald waren. Dat is een aardig spelletje, als je klem zit kun je
jezelf er een hele tijd door redden.
Allemaal prima zolang dat thuis of zo gebeurt, maar bedenkelijk als het gehanteerd
wordt in 'feministiese radioprogramma's' en dito krantenkolommen. Dan mag je maar
hopen dat de luisteraar/lezeres zich op de hoogte wil stellen van de vraagstelling en
Feminist zèlf gaat lezen, maar zolang a de opiniërende media nog hun geur van
heiligheid hebben en b gekwetste vrouwen hun macht gebruiken om ogenschijnlijk
nieuwsgierig te reageren maar uiteindelijk uiterst verdachtmakende berichtgeving over
onze hoofden uit te storten zetten ze ons, zichzelf en zoveel andere vrouwen in een
hoek waar we met z'n allen al te lang in hebben gezeten: de verdeelde. Gesneer,
elkaar voor gek uitmaken, isolationisme bedrijven, en wie beheerst de verdeelden?
Nu er in betrekkelijk korte tijd in de Westerse wereld een klimaat is gegroeid waarin
een brede vrouwenbeweging naar believen maar altijd binnen de maatschappelijke
perken kan reilen en zeilen en meanderen, merk je hoe groot de libertijnse chaos
wordt. Feministies bewustzijn heeft een liberale kant maar tevens eentje die uitmondt
in het besef dat je eigen vergrote vrijheid maar schijn is als die niet mee-gedeeld wordt
door andere vrouwen. Feminisme is een schemergebied, het is waanzinnig groot en
alles wat schemerig is, waar je veel kanten mee op kan en waar je niet meer omheen
kan omdat zoveel vrouwen er verkeren, ligt prettig in de markt en is niet eens gevaarlijk
bovendien. Sommige vrouwen maken plannen, andere vrouwen vullen ze in, nog weer
 |
 |
 |
 |