van Baalen, Ekelschot, Harmsen, van Leeuwen, ZUSTERSCHAP EN DAARNA, geschiedenis van het radikaal
feminisme adhv tien jaar Amsterdamse Vrouwenkrant. Amsterdam 1982, de Bonte Was
Hoofdstuk 2 BELEID BEVRIJDT
42
zoek naar begrip; dochters die zich gesteund of verworpen voelen. Helaas wei-
nig moeders, waardoor tegenover de gedifferentieerde dochters een soort sta-
ties moederbeeld verschijnt, bijna net zoals in de gewone literatuur. 'In de afhan-
kelijkheid van vrouwen van mannen ligt de sleutel (van de moeder-dochterrela-
tie). En hoe is die afhankelijkheid beter te bewaren dan door de afhankelijken te-
gen elkaar op te zetten?' formuleert een schrijfster. Inderdaad dat is het bezwaar
als je, eensgezind, zo min mogelijk over mannen schrijft; de werkelijke onder-
drukkers verdwijnen dan uit het beeld.
De traditie om samen met een aktiegroep een krant te maken werd met nummer
41 weer even opgepakt. 'Blijf van m'n Lijf-bewoonsters en -medewerksters en
Vrouwenkrantvrouwen maakten samen een krant over mishandeling. Boos, ver-
ontwaardigd: 'Hoe lang moeten vrouwen nog geslagen, gestompt en geschopt
worden in het heilige huisje dat het huwelijk is, voordat doordringt tot de buiten-
wereld dat hier sprake is van een misdaad die gestraft moet worden. Als je je
hond slaat, krijg je de dierenbescherming op je dak. Waarom wordt mishandeling
van een vrouw in het huwelijk geaksepteerd? Waarom is er zoveel begrip voor de
mishandelaar en zo weinig voor de mishandelde vrouw zelf? Waarom wordt er
geen daadwerkelijke hulp geboden? Komt dat omdat artsen, politiemannen en
andere hulpverlenende mannen nog steeds vinden dat de vrouw het bezit is van
haar man en dat slaan daarom is toegestaan?' Vijf Blijf van m'n Lijf-huizen zijn er
dan al - begin '78 - en in vier plaatsen zijn vrouwen bezig met plannen, met kra-
ken of met overleg met de gemeente.
In de rubriek 'Uit Vrouwenhuis en vrouwenbeweging' vraagt een wanhopige
Vrouwenhuiskoördinatrice zich af hoe je meer dan 3 van de 40 groepen die van
het huis gebruik maken op de huisvergadering kunt krijgen. Maar misschien is de
oplossing gevonden bij de voorbereiding van de tema-avond over terapieën en
trainingen: het 'gons gons': 'Een zorgvuldig opgezette feministiese fluisterkam-
pagne had haar werk gedaan. Heb je gehoord dat "ze" de radikale terapie uit het
Vrouwenhuis willen gooien?' Tjokvol was het.
Hoe is het eigenlijk afgelopen met Alena B.? Een rare vraag maar achter in num-
mer 41 komt de gedenkwaardige gebeurtenis ter sprake. 'In het voorjaar van
1977 werd de Tsjechiese Alena B., dierenarts, tijdens een lift verkracht door twee
mannen. Vervolgens nodigde zij de mannen uit voor een avondje bij haar thuis.
Alena onthaalde hen daar op bier en aquavite met een slaapmiddel. Toen het
tweetal sliep, kastreerde ze hen zorgvuldig. Daarna belde ze een ambulance. De
rechtbank veroordeelde Alena tot 7 jaar gevangenisstraf. Arbeidsters in Brno
hebben een protestaktie gehouden tegen dit vonnis.' De Strijdijzers riepen op om
hun protestaktie te steunen.
Dan een voorjaarsnummer (42) over 'vrouwenstrijd, individueel en samen', waar-
in de titels variëren van 'wandelende suikerspin' en 'een zak aardappels' tot 'sa-
men in bad' en 'solidariteit'. Achterin het aktiekomité kinderdagverblijven, het
'transport' van vrouwelijke gevangenen naar de Bijlmer-bajes; uitgerekend op 8
maart, de internationale vrouwendag. En boze vrouwen uit het Vrouwenhuis, om-
dat de VARA voor een verfilming van een stuk van Hannes Meinkema het inte-
rieur van de barruimte had nagebouwd. Daarna een prachtig nummer 'vrouwen
en haar portemonnee' waarin naar beste radikaal-feministiese traditie de on-
zichtbare vrouwenarbeid en de ekonomiese afhankelijkheid in ervaringsstukken
worden samengevat. Inmiddels naderde het vijfjarig jubileum van het Vrouwen-
huis. Veel wellen en weeën die het doormaakte verschenen al in de Vrouwen-
krant. In deze krant een oproep: 'Wie kan het zich nog herinneren??? Vijf jaar ge-
leden gebeurde er iets leuks en we vieren er nu nog feest om! Want 7 juni is het 5
jaar geleden dat het enige echte Amsterdamse Vrouwenhuis werd gekraakt. Za-
terdag 10 juni willen we dit uitbundig vieren. Meldt je aan bij de FEESTKOMMISSIE!'
Maar wat viel er eigenlijk uitbundig te vieren? De boze vrouw van de koördinatie
 |
 |
 |
 |