van Baalen, Ekelschot, Harmsen en van Leeuwen, ZUSTERSCHAP EN DAARNA, geschiedenis van het radikaal
feminisme adhv tien jaar Amsterdamse Vrouwenkrant, Amsterdam 1982, de Bonte Was
hoofdstuk 3, ONZEKERHEDEN EN IDENTITEITEN
47
nog veel erger dan de feministiese norm en de rest van de krant staat dan ook vol
met verhalen over neuroties vreten en vooral lijnen, knobbeltenen, spillebenen,
te grote, te kleine, te platte, te dikke buiken, borsten, billen etc. 'Het is ook nooit
goed'. De boodschap wat er tegen te doen is is dan ook overduidelijk 'zo snel
mogelijk uitscheiden met piekeren over ons uiterlijk, met ons te vergelijken met
andere vrouwen en met verfraaiingsspul kopen, liever dik dan lijnen, beter geen
borsten dan drie, harig is heerlijk. Ophouden dus en onze energie in strijd omzet-
ten met elkaar tegen de oorzaken van onze onvredegevoelens'. In de rubriek 'Uit
Vrouwenhuis en Vrouwenbeweging' naast het derde vrouwenfestival en het
'Grand Gala van de Emancipatie', ook een kritiese noot ten aanzien van de So-
cialistiese (Seksistiese) Partij. In het partijblad Tribune had een artikel gestaan
over vaginisme, waarbij er vanuit gegaan werd dat de schuld daarvan bij vrou-
wen lag. De vrouwen die boos op dit artikel reageerden, en ook een groep willen
oprichten over de relatie feminisme-socialistiese partij, werden beschuldigd van
fraktievorming en kregen een verbod om bij elkaar te komen opgelegd.
Het novembernummer van 1978 is de krant over 'Huis- tuin- en keukendepres-
sies'. Een grijs omslag met daarop een vrouw die moe(deloos) het hoofd in de
handen laat rusten. "Achteraf wel jammer, dat grijs", vindt Henriette "de krant
werd daardoor vrij slecht verkocht. En dat terwijl het toch een heel opgewekt
nummer is met de boodschap dat depressies niet aan jezelf liggen, maar maat-
schappelijk bepaald zijn. Het was een krant waar we echt heel trots op waren,
misschien ook wel mede door de 'herontdekking' van het betrekken van vrouwen
van 'buiten' bij het maken van een bepaald tema. In dit geval twee vrouwen van
de 'Gekkenkrant'." Ook Diana is vol lof over het depressienummer: 'Het was
echt mijn krant. Ik was een tijdje depressief geweest en had de vage angst dat
het terug zou komen. Dat gevoel van zwakte veranderde door het werken aan
deze krant in kracht.'
-
'Een depressie', aldus de krant, 'is altijd een waarschuwing. Er is iets mis met je
leven, er klopt iets niet, En dat er iets niet klopt is o zo logies, Het komt steeds
weer neer op een botsing van je rol als vrouw, je vrouwelijke eigenschappen en
de kracht in jezelf die zich daartegen verzet,' In een aantal ervaringsstukken
wordt beschreven hoe een depressie aanvoelt, vaak als een totale vervreemding,
het niet langer mee willen doen, willen horen bij, de bestaande wereld waar je als
vrouw tegenaan botst; terwijl je daar dan weer heel eenzaam en verdrietig van
kunt worden - een ingeslikt protest dat je in een soort vicieuze cirkel brengt. Die
cirkel wordt dan door de bestaande behandelwijzen in stand gehouden middels
slaappoeders, kalmerende tabletten of opname in een inrichting: om gek van te
worden,
Achterin dit nummer iets over het Landelijk Overleg Vrouwenhuizen, alwaar van
gedachten gewisseld is over subsidiëringen door CRM. In eerste instantie leek dat
wel handig, maar vanuit Amsterdam rezen er twijfels, Er blijken teveel voorwaar-
den aan vast te zitten (een uitgebreid onderzoek naar het funktioneren bijvoor-
beeld) en de ideeën die CRM over inhoud en vorm van emancipatie heeft - over
feminisme wordt niet eens gesproken - zijn natuurlijk ook niet bepaald revolutio-
nair, Geen ministeriële vingers in de pap, besloot de huisgroepenvergadering,
dan maar geen geld. Maar vrouwenhuizen in den lande dachten er anders over,
vaak ook omdat ze het geld nodig hebben om bijvoorbeeld de huur te kunnen
betalen, wat voor een kraakpand natuurlijk niet hoeft, Toch blijft het feit, dat al-
leen de subsidie-aanvraag al zo slopend veel tijd kost omdat je je in allerlei
bochten wringt om maar aan de voorwaarden te voldoen, dat er voor feministiese
strijd nauwelijks nog energie overblijft.
Het Anti Emancipatie Kommisie-(AEK)-kabaret werd opgericht om te proberen
door middel van voorstellingen in de verschillende vrouwenhuizen de diskussie
 |
 |
 |
 |