FEMINIST 3, teksten Anneke van Baalen & Marijke Ekelschot, Illustraties Annet Planten.
Amsterdam 1982, De Bonte Was
53
GENIAAL VAAG
Inderdaad, geen tweesnijdend mes, maar een cirkelzaag: lijfpolitiek en wetenschap bevorderd, en
die ellendelingen met hun arbeidskrachtvariant de mond gesnoerd! De theorie van Rubin is
verschenen met de titel ‘De handel in vrouwen’ in Soc-fem-teksten 4 en wordt gebracht als de
theorie die Engels eigenlijk had willen schrijven. Uitgaande van twee axioma’s van Levi-Strauss,
namelijk dat mannen ooit universeel in vrouwen zijn gaan handelen en dat toen de kultuur ontstond,
bouwt Rubin met behulp van een vleugje Freud, een snuifje Althusser en een hele hoop Lacan een
systeem in elkaar, waarin vrouwen worden uitgewisseld, gedwongen tot heteroseksualiteit en dus
beroofd van hun eigen seksualiteit.
Vrouwen als verhandelde objekten in plaats van als handelende subjekten aan het begin van de
geschiedenis - een meer male-identified theorie is er niet te bedenken! En deze theorie heeft
inderdaad het voordeel boven Rich dat hij niet expliciet irrationeel, en bovendien zeer ingewikkeld
is. Er zijn immers twee manieren om sociale verbeteringen tegen te houden: de ene is openlijk
reaktionair optreden, de andere is depolitisering van konflikten en het vernietigen van
mogelijkheden om alternatieven zelfs maar te denken. De bij de sociaal-demokratiese strategie
horende wetenschap volgt de politiek: eerst wordt er aangedrongen op nóg meer studie en nóg meer
onderzoek, en als dat niet helpt wordt er gescholden en gelasterd. Luister wat Outshoorn zegt:
Tenslotte wijs ik nog even op de opvatting van het socialisme, het revolutionair socialisme, die door
de Bonte Was wordt aangehangen. Histories gezien is het revolutionair socialisme geniaal vaag
geweest over de stappen die moeten leiden naar de revolutie, men wist alleen dat die er komt. Deze
wordt opgevat als een plotselinge kladderadatsch, waarbij eerdere schermutselingen als stakingen
moeten dienen om de arbeiders de schellen van de ogen te doen vallen inzake het klassekarakter
van de maatschappij. De strategie aangegeven in bijvoorbeeld ‘Geschiedens van de
vrouwentoekomst’, vertoont dezelfde trekken en heeft dezelfde magere kontouren: de kook-, seks- en
baarstaking.’
Anja Meulenbelt deed het in Katijf 5 nog puntiger: ‘Ik ben geen aanhangster van de gedachte dat
de revolutie in één klap komt als we morgen allemaal staken.’
EFFEKTIEF
Wat hadden wij gezegd in ‘Geschiedenis van de vrouwentoekomst’? ‘In laatste instantie berust de
macht van vrouwen op hetzelfde als waar het de manschappij om begonnen is: dat vrouwen zoveel
werk doen. Wie werkt, kan namelijk ook staken. Omdat het grootste deel van al het werk dat
vrouwen doen onbetaald is, is de staking van het onbetaalde werk nog belangrijker dan die van
betaald werk. De kook-, seks-, baar- en betaald-werk-staking is als strijdmiddel al een enkele keer
door de vrouwenbeweging gebruikt, maar we zijn nog niet werkelijk begonnen de onbegrensde
mogelijkheden ervan uit te proberen. We zullen moeten gaan leren hoe we ons zo kunnen
organiseren, dat we deze machtsmiddelen zo effektief mogelijk kunnen gebruiken.’
Niks te kladderadatschen dus maar uitproberen, organiseren, met de stakingsmogelijkheid als
middel. En hoewel de soc-femvrouwen naar aanleiding van ‘Geschiedenis van de
vrouwentoekomst’ in alle toonaarden geroepen hebben dat het onmogelijk is; dat vrouwen niet
kunnen, willen en mogen staken (Outshoorn voor Hoor Haar: ‘De kinderen worden er de dupe
van’. ) is op 30 maart 1981 gebleken dat vrouwen het helemaal niet zo’n gek idee vonden.
Honderdduizenden hebben gestaakt, en miljoenen hebben er over gedacht: er bleken zoveel
vrouwennetwerken te bestaan dat al die vrouwen, ondanks tegenwerking van de media, in drie
weken op de hoogte gesteld konden worden.
Dat was een goed begin, maar niemand dacht dat daarmee de revolutie was uitgebroken - behalve
dan misschien de soc-femdames zelf, die in de hun ter beschikking staande media niets anders
 |
 |
 |
 |