De Bonte Was, VROUWEN OVER HULP BIJ ZIEKTE EN PROBLEMEN, Amsterdam 1978
41
en die zijn hard in deze dingen, begrijpt u wel, dus denkt u nu maar eens goed na over uw
argumenten'. En óf ik het begrijp!
Mijn hoofd doet pi.in, ik ben intussen best wel verward geworden, ik moet nadenken, ik
wist het allemaal zo goed, het lijkt of ik niet meer weet waarom ik het ook al weer wilde.
Ja toch: 'Nou, ik heb al twee keer geelzucht gehad, de pil is niet goed voor je lever, ik
heb trouwens bezwaar tegen chemiese en hormonale toevoegingen aan mijn lijf, ik wil
beslist geen kinderen meer. de laatste zwangerschap heeft voor mij negen maanden angst
betekend, zoiets wil ik beslist nooit meer en dan is sterilisatie beter voor mijn lijf dan de
pil. De arts: 'Juist. en kunt u mij ook vertellen waarom uw man zich niet laat
steriliseren?'. Na mijn antwoord schrijft hij op: 'vasectomie voor de man geen bezwaar,
maar de vrouw vindt dat het haar eigen zaak is'.
Ik moet maar even wachten, het kan even duren, hij gaat een gynaecoloog halen. Ik ben
intussen toch behoorlijk nerveus. Hij komt terug met prof. Eskes. En dan begint het
gedonder pas goed. Waarom ik geen spiraaltje wil? Omdat dat niet zo safe is! Eskes: 'Dat
is net zo safe als de pil of sterilisatie'. Ik: 'Niet waar'. Eskes: 'Wie is hier gynaecoloog? '
Later, als ik probeer uit te leggen dat de laatste zwangerschap een hel van angst is
geweest: 'Och kom, waarom? Omdat het mismaakt zou zijn? ' Als ik probeer uit te leggen
dat ik écht bang geweest ben en die spanning niet meer wil, niet voor mezelf en niet voor
mijn gezin, vindt Eskes: 'Als u zich zo zorgen maakt, kunt u ook nooit meer in een auto
stappen'. Ik zeg nogmaals dat ik beslist geen kinderen meer wil, dat een volgende
zwangerschap écht een abortus zou betekenen en dat ik dat ook heel afschuwelijk vind.
Geen antwoord. We gaan eerst een gynaecologies onderzoek doen.
In de verwarring doe ik wél mijn maillot uit maar niet mijn onderbroek. De heren
vertellen me dat ze heel erg knap zijn maar geen wonderen . kunnen verrichten.
Ontzettend stom van me, dat is duidelijk. Als Eskes door het spekulum heeft gekeken
zegt hij tegen de arts: 'Kijk ook eens, let vooral op die poliepen'. Ik: 'Waar zitten die?
Aan de baarmoedermond?' Eskes: 'Ja'. Ik: 'Wat betekent dat? ' Eskes: 'Dat weten we zo
niet, pas na het uitstrijkje'. Daarna nog wat onderling latijns gemurmel over, aan het
tasten te voelen, de ligging van de baarmoeder. Ik heb de moed niet meer iets te vragen.
Aankleden.
Eskes zegt dat hij, als medies uitvoerder van een 'zware ingreep als sterilisatie' er heel
zeker van wil zijn dat het een verantwoorde zaak is. Ik: 'Dat moet ik toch zelf beslissen? '
Eskes: 'Nee, het moet voor mijzelf verantwoord zijn. Als u over een jaar terugkomt en me
voor het medies tuchtrecht of zelfs het burgerrecht haalt omdat ik had moeten weten dat u
niet kon menen...'. Ik: 'Ik meen het wél, ik heb hier over nagedacht sinds de geboorte van
de jongste, die is nu drie jaar, ik heb het echt goed overdacht...' Eskes: 'Dat kunt u nu wel
zeggen, maar ik leer u in een kwartier niet genoeg kennen om dat te beoordelen'. 'U hoeft
dat ook niet te beoordelen'. 'Jawel en ik zie dat u op psychiatrie heeft gelegen, ik zal dan
ook kontakt opnemen met dr. Peeters (de psychiater die me indertijd behandelde) om te
weten te komen of hij denkt dat u in staat bent tot dit soort beslissingen'!!! Op dat
moment knap ik volkomen af. Al die ellende toen, de puinhoop van 10 jaar geleden, de
angst van die hele behandeling slaat door me heen. Ik huil: 'Het is gemeen! Ik wil die
ellende niet meer, het slaat ook nergens op. Peeters heeft me 10 jaar niet meer gezien, hij
weet niets van me, niets van wie ik nu ben'. Eskes: 'U kunt mij weigeren kontakt op te
nemen, maar dan help ik u niet'. Zo simpel is dat.
Wat was er met me dat ik toen niet zei: Nou barst dan, ik heb uw hulp ook niet nodig! .
Waarom had ik het gevoel dat die man echt macht over mijn leven had, waarom was ik zo
bang? Ik heb nog gezegd dat hij, als hij iemand wilde raadplegen, kontakt op moest
noemen met mijn huisarts, dat ik met hém al die tijd wél een relatie had, dat hij me
 |
 |
 |
 |