De Bonte Was, VROUWEN OVER HULP BIJ ZIEKTE EN PROBLEMEN, Amsterdam 1978
72
En daar gaan we dan met ons allen
Vroeger liepen vrouwen met hun ellende naar de kerk, tegenwoordig gaan ze er als ze de kans
krijgen mee naar het interaktiecentrum, het agogies begeleide groepsgebeuren, de gespreks-
therapie, het zogenaamd non-direktieve lul-maar-aan-uurtje, de encounter- en gestaltgroep, de
gedragstraining, het sensitivity-weekend, de radikale therapie.
Want ten eerste is het mode, en ten tweede zijn we zo ongelukkig. En dank zij de
kultuurindustrie die door reclame gefinancierd wordt is ongeluk zozeer iets waarmee je niets kan
doen, dat je maar een therapie gaat kopen. ('De vrouw van Pietje Puk zegt, ik voel mij jong en
vitaal in mijn nieuwe Datsun! ' En dan heeft iemand een nieuwe Datsun en dan voelt zij zich niet
jong en vitaal, dus is er iets mis. Kennelijk niet met die Datsun, dus met haar. Om maar te
zwijgen van degenen die, als hun zoveelste tweedehands fiets weer is gestolen en ze geen geld
hebben om een nieuwe tweedehands te kopen, zich ook raar gaan voelen tussen al die Datsuns,
zodat ze maar hopen dat het ziekenfonds de therapie betaalt. En ja hoor!) En misschien begrijpen
we dat we ongelukkig zijn omdat we onderdrukt worden, maar we kunnen er toch moeilijk op
wachten tot dat ophoudt. Daarom morrelen we maar wat aan onszelf (of laten anderen aan ons
morrelen) in de hoop dat het toch aan ons ligt en niet aan de buitenwereld. Iedereen met een
beetje verstand begrijpt trouwens ook wel dat als een bepaalde groep onderdrukt wordt, dat er
dan sprake is van een wisselwerking. Die láten zich onderdrukken! Dus kom op vrouwen, naar
de kop-op-training! En daar gaan we dan met ons allen.
Dit heeft tot gevolg dat er in het Westen een gigantiese verpsychiatrisering aan de gang is, want
de komplete moderne therapie-industrie is niets anders dan een demokratiese kommerciële
wildgroei die, voor zover hij wortels heeft, wortels in het goede oude freudianisme heeft. Met
alle onderdrukkende gevolgen voor vrouwen van dien. Waar bij komt dat de meeste therapeuten
mannen zijn en de meeste hulpzoekenden vrouwen. Met alle onderdrukkende gevolgen voor
vrouwen van dien.
Waar bij komt dat vrouwen voordat ze zich ook nog eens in therapieën gaan laten onderdrukken
dus al onderdrukt zijn en dank zij de alzijdig beknotte persoonlijkheid waarmee ze rondlopen
(hebben te weinig aandacht, liefde, aanmoediging gehad, alle ambitie is eruit gestampt, denken
dat ze niets kunnen, weten niet wat ze willen, vinden zichzelf stom en achterlijk en lelijk)
tegemoetkomend en toegeeflijk zijn, niet zeggen waar het op staat, de dingen niet op de spits
drijven en de neiging hebben in een therapie-situatie vooral de therapeut tevreden te stellen zodat
hij zal zeggen, je hebt goed gewerkt, met alle onderdrukkende gevolgen van dien. Wat eentonig
toch!
 |
 |
 |
 |