van Baalen, Ekelschot, Harmsen, van Leeuwen, ZUSTERSCHAP EN DAARNA
, geschiedenis van het radikaal
feminisme adhv tien jaar Amsterdamse Vrouwenkrant. Amsterdam 1982, de Bonte Was
Hoofdstuk 1, GROTE VERWACHTINGEN
18
En dus ook de Vrouwenkrant weer. De praatgroepvrouwen hadden bewust geko-
zen voor een onregelmatig verschijnende krant en voor een zoveel mogelijk roe-
Ierend groepje vrouwen dat er aan werkte. De maaksters van nummer 10 vorm-
den echter min of meer een redaktie en spraken af om een jaar lang iedere maand
een Vrouwenkrant te laten verschijnen. Je kon je vanaf toen ook abonneren
(f 10,- voor tien nummers). Bovendien werd voor iedere maand een ander tema
beloofd.
Wie deden er toen eigenlijk mee, vroeg ik aan één van de initiatiefneemsters,
Annemarie Behrens: "Ik hoop dat ik het allemaal nog weet; Evelien Schripsema,
die kon heel goed schrijven over de tema's, en Lenie en haar zusje en Greet
Vooren en Marion Crezee, zij tekende die prachtige omslagen. En verder Berna-
dette de Wit en Annie Frieling en soms ook Martha Vooren of Pam Pattynama of
Marian van Keuk en later ook Els Thissen, die was heel verfrissend. En eigenlijk
werd iedereen om ons heen gechanteerd om een bijdrage te leveren. De krant
moest iedere maand verschijnen èn we vonden dat-ie vol en dik moest zijn. Dat
zal zeker wel invloed op de kwaliteit gehad hebben. Er waren geen kriteria, stuk-
ken werden nooit geweigerd. Gewoon maar hopen dat er genoeg kopij kwam en
dan kon het hektiese tikken en stencillen beginnen. We hadden zo'n grijs ezeltje,
een oude Gestetner, daar hebben heel wat vrouwen op Ieren stencillen. Ik vond
dat altijd schitterend, ik kon het ook heel goed, beter dan schrijven. Soms sten-
cilde ik in m'n eentje de hele oplage. Dat waren zo'n 700 à 1000 exemplaren en
die werden vaak allemaal verkocht. We hadden dan wel muizen in de voorraad-
kamer en die vraten soms een groot deel van de kranten weg, maar dan waren ze
toch ook uitverkocht. Dat was iets waar we heel trots op waren. Aan de bar in het
Vrouwenhuis liep de verkoop altijd heel goed, maar dat was altijd een heel gedoe
met geld, want de barvrouwen vergaten dan op te schrijven hoeveel er verkocht
waren en dan klopte de kas weer niet. Bij van Gennep en Atheneum lag de Vrou-
wenkrant ook en ik geloof zelfs bij de Bijenkorf, ja want daar werkte Carolien. En
dan waren er om de krant ook buiten Amsterdam te kunnen verspreiden, de
abonnementen. We hadden van Rita Hendriks een bakje met wat adressen ge-
kregen en die hebben we toen allemaal dat eerste nummer gestuurd met het ver-
zoek om zich te abonneren. Dat liep wel, we hadden op 'n gegeven moment zo'n
15 cm aan kaartjes in het bestand, maar volgens mij hebben die nooit betaald -
we vergaten gewoon om aanmaningen te sturen."
Wat waren de beweegredenen om op deze manier de Vrouwenkrant weer op po-
ten te zetten? Annemarie: 'We vonden gewóón dat-ie er moest zijn. En verder was
het een heerlijke praktiese klus; weinig praten, veel werken, een duidelijk iets
waar je mee bezig was.'
Iedere zondag werd er aan de Vrouwenkrant gewerkt op de zolder van het Vrou-
wenhuis en dan kon iedereen om 5 uur komen: 'tikken, voorlezen, schrijven,
bladvullen, tekenen, lezen, kletsen, drinken, soms appeltaart eten van echt volko-
renmeel, stencillen, rapen, nieten, niks doen, zingen etc.', zoals het in nr. 16 ver-
meld stond. Hard werken, maar ook heel gezellig, ongetwijfeld. Want in deze
krant kom ik ook allerlei grapjes tegen, waarbij je je helemaal voor kunt stellen
dat iemand achter de tiepmachine zat, omringd door een klupje giebelende en
stencillende vrouwen, die dan af en toe maar optikte waar iedereen het nu weer
over had of zo om moest lachen. 'Atje Keulen-Deelstra is nog stééds favorite',
staat er dan onder aan een bladzij in nummer 14, of: 'Feminisme, wat ik er van
opgestoken heb is dat ik alleen nog riemen onder mijn hart gestoken wil krijgen
van vrouwen, en verder vind ik nog al eens dat kinderen je leegzuigen.' In een
ander nummer een opbeurende boodschap: 'Verkeersborden met fietsverbod
gelden alleen voor herenfietsen!' Veel in deze serie kranten over het 'jaar van de
vrouw': 'Eén jaar voor zoveel miljard vrouwen?' en 'Niet alleen is het nu het jaar
 |
 |
 |
 |