van Baalen, Ekelschot, Harmsen, van Leeuwen, ZUSTERSCHAP EN DAARNA
, geschiedenis van het radikaal
feminisme adhv tien jaar Amsterdamse Vrouwenkrant. Amsterdam 1982, de Bonte Was
Hoofdstuk 1, GROTE VERWACHTINGEN
24
waar we mee bezig waren, en daarom was de krant ook heel belangrijk. Door op
te schrijven wat er gebeurde gaf je vrouwen van buiten toch identifikatiemogelijk-
heden, ook al waren ze er niet bij. En dan deed de kwaliteit er misschien niet
eens zoveel toe. Wat we leerden, en dat gold voor alle Vrouwenhuis-vrouwen,
was om zelfstandig te opereren. En naar buiten toe had het huis een soort Kop
van Jut-funktie; doordat wij er waren kon je als minder radikale vrouw nog iets
zeggen op een verjaarsfeestje."
Het 'zelfstandig opereren', aktiviteiten ook naar buiten toe, er gebeurde eigenlijk
ontzettend veel, want met het verder lezen van de Vrouwenkranten kom ik weer
nieuwe groepen en initiatieven tegen. Zo is er in 'het vermaledijde' nummer 17
de oproep van het Amsterdamse Aktiekomitee Werkloze Vrouwen die gelijk werk,
gelijk loon, gelijke uitkering, gelijke behandeling (dus geen willekeur) en afschaf-
fing van het kostwinnersprincipe eisen. Blijf van m'n Lijf heeft inmiddels een ei-
gen pand gekraakt; Cinemien, het feministies filmkollektief is opgericht. Uit Parijs
is er het verslag van een internationale bijeenkomst waar voorbereidingen voor
het Internationale Tribunaal over Misdaden tegen de Vrouw getroffen zijn. Vrou-
wen uit meer dan twintig landen hebben plannen gesmeed voor de opzet, de on-
derwerpen, de plaats waar, en een ieder gaat met een takenpakket je voor eigen
land (aanklachten verzamelen, fondsenwerving, publiciteit) weer huiswaarts. Een
belangrijk plan, waarvan we nu weten dat het een jaar later in '76 in Brussel ge-
realiseerd zou worden. Vanuit Portugal een oproep voor steun en solidariteit -
een bijeenkomst ter gelegenheid van het jaar van de vrouw is door mannen ge-
welddadig uit elkaar geslagen.
Er was inmiddels al bijna een half 'jaar van de vrouw' voorbij en het werd tijd voor
een tegenzet. De Vrouwenkrant had op verschillende manieren reeds haar twij-
fels laten blijken - in nummer 15 een heel duidelijk stukje dat eindigt met: 'Wij
vrouwen vormen een indrukwekkend grote minderheidsgroep, maar we zullen op
onze hoede moeten zijn voor vormen van repressieve tolerantie zoals het "jaar
van de vrouw", die er op gericht zijn onze kracht te breken.' In nummer 17 dan
ook een aankondiging van de FEMCIPADE!.
Marieke Griffijn was een van de
vrouwen die in de organisatie zat: "De beslissing om de Femcipade te organiseren.
hebben we toen op het LOV genomen, dat heette toen nog niet zo, maar het wa-
ren de landelijke overlegbijeenkomsten van de verschillende vrouwenhuizen. Ik-
zelf zat toen bij het Vrouwenhuis Rotterdam in oprichting en verder had je
Utrecht en Groningen en ik geloof ook Eindhoven. Hoe we op het idee gekomen
zijn weet ik niet meer precies, maar we wilden in ieder geval iets tegen die Eman-
cipade doen, want dat vonden we maar raar. Het jaar van de vrouw was sowieso
belachelijk - Dolle Mina heeft toen nog een affiesje gemaakt met "Geen jaar,
maar een leven voor de vrouw" - maar die Emancipade was ook zo'n beetje
door de overheid georganiseerd samen met allerlei traditionele vrouwenorgani-
saties, de christelijke vrouwenbond en de plattelandsvrouwen enzo, en het was
niet eens aan de vrouwenhuizen gevraagd of we meededen. Maar we wilden er
ook niks mee te maken hebben, Wat we toen eerst bedachten was om dan maar
de boel te gaan verstieren; ik zei nog dat we 's morgens vroeg dan de sloten met
metaallijm dicht moesten gaan smeren, maar dat vonden de meesten toch te kru,
en verder hadden we nog wat flauwe akties. Wat we moesten was tegenwicht ge-
ven door zèlf iets te doen. Wat we allemaal deden op de Femcipade? Het gekke
van dat soort dingen is dat je je vaak van de dag zèlf nauwelijks meer iets kunt
herinneren. Wel dat we van tevoren met Phil en Nicolaine en nog een paar het
hele Vrouwenhuis opgeknapt hebben, ik heb het trappenhuis nog geschilderd,
En Nicolaine is in de filmzaal van een trapje gevallen en had ineens haar elle-
boog uit de kom. Maar de dag zelf? Ja, er waren diskussiegroepjes over allerlei
onderwerpen. En wat echt schitterend was, was de volgende dag - iedereen
 |
 |
 |
 |