van Baalen, Ekelschot, Harmsen en van Leeuwen, ZUSTERSCHAP EN DAARNA, geschiedenis van het
radikaal feminisme adhv tien jaar Amsterdamse Vrouwenkrant. Amsterdam 1982, de Bonte Was
hoofdstuk 4, MENENS
70
gen over de beslissingen die ze genomen hebben.
Nieuwe belangenorganisaties, zoals de Vrijwilligstersbond, zullen zonder zo'n struktuur niet
groter kunnen worden dan een groepje vrouwen die elkaar persoonlijk kennen: de organisatie-
vorm is juist nodig om al die groepjes kwade vrouwen met elkaar in kontakt te brengen, en an-
dere vrouwen er zich van bewust te maken, dat ze eigenlijk ook al heel lang kwaad zijn. Want
nu de aarzeling gemeenschappelijk is, is de kwaadheid eenzaam. Nèt zoals in 1971 zijn er on-
telbare vrouwen die denken dat zij de enige zijn die bezorgd en boos zijn over wat er in de poli-
tiek en op hun werk allemaal gebeurt, die kwaad zijn over algemene dingen, niet alleen over
wat hen persoonlijk wordt aangedaan. Krisis, oorlogsdreiging en opkomend fascisme brengen
de politiek, de machtsstrijd, bij vrouwen in de huiskamer en maken vrouwelijk gedoe vanzelf be-
lachelijk.
En zo zullen we nieuwe vormen vinden om het oude doel van 1971: het overwinnen van de
vrouwelijkheid, te bereiken. En als we daarbij ook behoefte hebben aan genezing en innerlijke
groei, dan moeten wij nog veel vaker gezamenlijk lachen om hoe wij, individueel en gezamen-
lijk, steeds op nieuwe manieren in oude valkuilen trappen.
Achterin het 'tien jaar praatgroepen/radikale vrouwenbewegingsnummer', opge-
luchte brieven over het groepsprocessenstuk uit de vorige krant. Verder nog de
Wet gelijke behandeling, een bedrijfsbezetting van vrouwen in Haulerwijk en de
eerste aflevering van een interview met vrouwen van het Duitse feministiese blad
Emma. Terwijl de drukker al hard bezig was om de artikelen tot krant te maken,
moest de pers stil gezet worden om het omslag en de eerste pagina te verande-
ren. Want wat was er aan de hand? De schrijfster van het artikel 'tien jaar radikale
vrouwenbeweging' had haar artikel beëindigd met de woorden: 'En zo zullen we
nieuwe vormen vinden om het oude doel van 1971: het overwinnen van de vrou-
welijkheid, te bereiken'. Maar zij wist toen nog niet dat ze, na inlevering van het
stuk bij de redaktie, een staking zou gaan organiseren. '30 maart 1981, Algeme-
ne Vrouwenstaking tegen de Abortuswet' prijkt er dan ook op het omslag van het
10 jaar radikale vrouwenbeweging-nummer - na de ingreep bij de drukker. En
op de eerste pagina is het oorspronkelijk redaktioneel vervangen door een
oproep om te staken én de toespraak die door de Bonte Was, Vrijwilligstersbond
en Vrouwenkrant op 6 maart gemaakt was en op de 8 maart-bijeenkomst in Para-
diso werd voorgelezen.
De oplage van de Vrouwenkrant schommelde zo tussen de 6000 en 7000, de gra-
tis Vrouwenstakingskrant die door de Bonte Was en Vrouwenkrant samen ge-
maakt werd en op 21 maart verscheen, telde 225.000 exemplaren: informatie
over abortus, inventarisatie van andere vormen van vrouwenonderdrukking en
-uitbuiting; een stuk over de wapenwedloop, maar ook de op dat moment beken-
de stakingskomitees, plannen uit het hele land en 'wat te doen bij staking', plus
juridiese tips, bereikte door de inzet van tientallen 'verdeelcentra' honderddui-
zenden vrouwen. Bij het Vrouwenhuis dat opeens een echt aktiecentrum was ge-
worden, reden auto's en fietsen af en aan om al die kubieke meters krant plus
honderduizenden stikkers, duizenden stakingsbordjes en affiches, het land in te
krijgen. Op honderden pakken stencil papier, voor duizenden guldens aan post-
zegels en telefoonrekeningen werden de stakingskomité's bijna dagelijks op de
hoogte gehouden; 16-urige werkdagen, perskonferenties, radio, tv, en perma-
nent tientallen vrouwen in het Vrouwenhuis, die of in het landelijke stakingskomi-
tee, of in het amsterdamse, alles deden om 30 maart 1981 tot een historiese dag
te maken. Eén van de vrouwen van het landelijk stakingskomitee hield een dag-
boek van die roerige tijden bij, en dat verscheen in het meinummer van de Vrou-
wenkrant:
 |
 |
 |
 |