de Bonte Was, FEMINIST (1), Amsterdam 1977, De Bonte Was
17
- er is ontzettend veel gevrijd. Veel vrouwen werden verliefd opeen vrouw. Dat was het! Het klopte
met de ideologie én het was politiek: niet meer met mannen. Helaas verwachtten nu velen de hemel
op aarde. Ze tuinden blind in een aantal vallen.
Veel vrouwen zijn dan ook allang weer van hun homoseksuele uitstapjes teruggekeerd; een enkele
zelfs onder het motto: in een relatie met een vrouw heb je dezelfde problemen als in die met een
man, dus mannen onderdrukken vrouwen niet.
In welke val vielen de vrouwen? Kort (je kunt er een boek over schrijven):
- liefde is iets onmaatschappelijks, je moet het op eigen kracht opbrengen, de maatschappij werkt
niet liefde-bevorderend, integendeel: de maatschappij is liefdeloos en door die liefdeloosheid word
je voortdurend aangetast, wat de liefde voortdurend dreigt te verpesten. Voor het instandhouden
van liefde is doorzettingsvermogen, weten wat je wilt en hoe je het wilt (= politiek feministies
inzicht) nodig, en geduld en kunnen vergeven én principieel (feministies) kunnen zijn en
meelevend en verzorgend en bovenal: véél meer tijd en energie dan onze maatschappelijke
bezigheden ons laten;
- dit alles moet je van je relatie kunnen terugverwachten, dat betekent dat je met haar moet kunnen
praten;
- wij vrouwen zijn niet gekonditioneerd op liefde maar op onderwerping.Dat geeft moeilijkheid bij
een relatie tussen vrouwen.
- we zijn niet gekonditioneerd op seks, seks is mannelijk. Mannen kunnen zich niet voorstellen hoe
vrouwen vrijen. Veel wezenlijker is dat mannen - onbewust - weten dat vrouwen wezens zonder
'seksuele identiteit' zijn; er is geen clitoridectomie voor nodig om vrouwen onseksueel te maken:
systematiese onderdrukking en verwaarlozing maakte vrouwelijke eunuchs van ons - er was
tenminste een hele seksuele revolutie voor nodig om vrouwen weer aan het vrijen te krijgen.
- een relatie met een vrouw is wezenlijk anders dan die met een man: van elkaar aanvullen is geen
sprake; als je het toch probeert val je in een man-vrouw-patroon..
- de nu in vrouwenrelaties teleurgestelde vrouwen vielen in de valkuil van de seksuele revolutie: als
je iemand aardig vindt ga je er dus meteen mee naar bed. Dat is mannengedrag. Als je eigenlijk
geen zin in vrijen hebt, als je denkt dat het van je verwacht wordt, als het je alleen om seks te doen
is, als seks je enige manier is om kontakt met iemand te kunnen maken.
- door de seksuele revolutie gaat seks andere vormen van menselijk kontakt vervangen. We noemen
dat verseksualisering. Deze valkuil bestaat nu ook voor vrouwen omdat de seksuele revolutie
algemeen geaccepteerd is, ook door vrouwen.
Niettemin hebben praatgroepen het image van tederheid, en meer door de schriftelijke propaganda
dan door de praktijk.
En toen kwam in 1975 de feministies radikale therapie die een konkurrent ging vormen voor de
praatgroepen (althans in Amsterdam). Tederheid was niet meer het resultaat van feministies samen
praten, het werd geinstitutionaliseerd via 'strokes', tederheid werd verplicht.
Al is het woord therapie natuurlijk fout, want afkomstig uit het vrouwen-vijandige kader van de
psychotherapie, mogelijk had de in de Verenigde Staten ontstane radikale therapie een zinnig iets
voor de vrouwenbeweging kunnen zijn: konkrete hulp in akute nood plus bijspijkeren in de
feministiese strijd. Zoals de verwachten was vanwege het woord therapie zijn deze beide aspekten
op de achtergrond geraakt, althans in Nederland, en is de radikale therapie nu voor vrouwen die het
beter/fijner willen krijgen, die gelukkig willen worden. De radikale therapie belooft vrouwen zelfs
te helpen met het oplossen van haar problemen.
Alsof dat zo maar kan bij onderdrukten, zonder dat de onderdrukking verandert.
Met de opkomst van de radikale therapie werd het politieke element verder teruggedrongen. In de
radikale therapie gaat het er volgens veel volgelingen om, om flinker te worden. Heel goed. Maar
een flinke vrouw krijgt de kous op de kop. want flink past niet in vrouwenrol en vrouwenbeeld, of
 |
 |
 |
 |