Navigation bar
  Print document Start Previous page
 19 of 31 
Next page End 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24  

de Bonte Was, FEMINIST (1), Amsterdam 1977, De Bonte Was
19
Waarom mannen van hun emoties vervreemd zijn en waarom ze elke aandoening omzetten in een
seksuele, kun je lezen in ons uittreksel van Firestone's Dialectic of Sex in 'En ze leefden nog lang
en gelukkig. . :' (De Bonte Was). Hier staat ook beschreven dat mannen vrouwen nodig hebben: hij
verrijkt zich aan haar emoties. Zij moet hem troosten en hem zich een levend mens laten voelen.
Hij vreet haar uit.
De maatschappelijk hogeren onder de door de seksuele revolutie beïnvloede mannen willen meer
dan seks. Ze willen emotionele verzorging (klassiek) en erotiek (nieuw).
Door de reklame die wij feministen voor onze emotioneel-erotiese vermogens hebben gemaakt,
hebben wij ingespeeld op tendenzen van de tijd, en op hun behoeften. Als wij het uiten van emoties
nu ook nog verder gaan oefenen en perfektioneren, in groepstrainingen zoals bv. de radikale
therapie, werken wij hier nog sterker op in.
Wij hebben ons niet gerealiseerd dat we wel moeten oefenen, dat als de tendenzen van de jaren
zeventig doorzetten, we als erotiekobjekten in een scherpe konkurrentiepositie worden geplaatst.
Daar zorgt de bewustzijnsindustrie voor, die mannen voor geld erotiek aanbiedt waartegen wij
moeten opboksen.
De jaren zeventig, de restauratiejaren met hun emotioneel-erotiese revolutie sluiten aan op de
woelige alternatieve jaren zestig. Immers, iedereen in de jaren zestig die een of ander ideaal had, is
gefrustreerd. De jong-marxisten, de flower-power, de hippies, de vagen, veel feministen. Van alle
bewegingen uit die tijd zijn alleen het feminisme en de milieubeweging overgebleven. Waar zijn de
anderen gebleven? De rijksten hebben een boerderijtje gekocht. De rest is zoek. Ze zitten binnen.
Bij hun vrouw dus.
Bij de meeste progressieve mannen krijgt het persoonlijke tegenwoordig veel aandacht. Ze
proberen nu het persoonlijk leven prettig te maken, omdat de maatschappij te vast op haar
grondvesten bleek te staan. Ze hebben de buitenwereld inderdaad buitengesloten. Ze hebben
behoefte aan gevoel. 
Maar er zijn nog twee redenen waarom mannen oren beginnen krijgen naar het feminisme-van-de-
emoties. 
Mannen gunnen ons niets. Als WIJ iets hebben, willen ZIJ het ook. Vooral als het niet voor ze
bestemd is. En wat zich in praatgroepen en vrouwenhuizen voordoet, is niet voor hen bestemd. Ze
mogen er niet bij zijn. Het feminisme wordt voortdurend door vrouwen aan de man gebracht. En
het feminisme dient niet aan de man gebracht te worden. Waarom gebeurt dat dan wel? Omdat veel
vrouwen bang zijn voor hun man en hem op de hoogte houden van wat ze doen zodat hij door de
informatie die hij over haar heeft, controle over haar houdt. Omdat vrouwen bang zijn voor de
onmaatschappelijkheid waartoe een persoonlijke feministiese stellingname onherroepelijk leidt. Dit
betekent ook dat de feministen voortdurend iets nieuws moeten verzinnen als hun ideologie en hun
aktiviteit voor de zoveelste keer door anderen die zich feminist noemen aan de man gebracht zijn,
vermaatschappelijkt zijn en daarmee van hun revolutionair-feministies karakter ontdaan.
Is het met praatgroepen duidelijk dat wat daar gebeurt niet met mannen gedeeld kàn worden, met
de radikale therapie is dat niet zo. Een vrouw die in de radikale therapie opknapt, zich beter gaat
voelen en zich warmer en spontaner en preciezer kan uiten, die kan dat heel goed ten dienste van
mannen stellen. Wat  je in praatgroepen leert kastreert mannen. 
Bovendien: radikale therapie verpsychologiseert. Was dat aanvankelijk bij de opzetsters misschien
niet de bedoeling, het gebeurt. Zeker als de afgestudeerde vrouwelijke psychologes, agoges er
leidinggevende of in elk geval toonaangevende figuren worden. Kunnen dergelijke vrouwen nog
optreden alsof ze niet geïnfiltreerd en gekonditioneerd zijn door de mannelijke en onderdrukkende
gedragswetenschappen? Natuurlijk niet. Ze zouden in waarlijk feministiese therapie moeten om
hun mannentrucjes weer af te leren, en vooral om te leren die tot op de bodem te doorzien...
Wat is er zo erg aan verpsychologiseren? Het ontpolitiseert. Bij verpsychologiseren wordt bv.
boosheid teruggebracht tot jezelf 'Ik ben woedend over de manier waarop er hier over mij wordt
http://www.purepage.com Previous page Top Next page