A.C. van Baalen & M.C.F.Ekelschot, Geschiedenis van de Vrouwentoekomst. Amsterdam 1980, De Bonte Was
Hoofdstuk 12 De laatste trends in manschappij en vrouwenbeweging
245
belang. De vrouwelijke klitoris werd gereduceerd tot een verlengstuk van een machine die in
haar ontelbare orgasmes voortbracht.
Deze ontdekking leverde weer eindeloze nieuwe problemen op. Mannen gingen ijverig aan
het stimuleren - als hun vrouw niet klaarkwam was dat nu ineens hun schuld geworden:
waarom konden zij niet wat een vibrator zonder moeite voor elkaar kreeg?
Veel vrouwen ontdekten zo, dat de aanwezigheid van hun geliefde hen in feite hinderde:
alleen konden zij zonder moeite klaarkomen, als hij zich ermee bemoeide echter vaak
helemaal niet. Zo leverde de seksuele revolutie pioniersters voor de vrouwenbeweging.
Niet iedereen durfde de rechtstreekse konfrontatie met de oorzaken van haar onbehagen
aan. Er was ook een gemakkelijker uitweg voor het dilemma van wèl behoefte aan seks,
maar niet met deze man: de seksfantasie. Ze probeerden zich van alles voor te stellen om
maar niet aan die man te hoeven denken. Soms lukte dat op een prettige manier; vaak ook
kwam de onderdrukkende situatie via de achterdeur de fantasie weer binnen, in de vorm van
mishandelaars of verkrachters, zodat de vrouw in kwestie dan zelf ging twijfelen of ze wel
goed bij haar hoofd was. Maar ook daar stonden wetenschap en bewustzijnsindustrie klaar
om haar gerust te stellen: al die seksfantasieën, hoe gruwelijk ook, waren heel normaal.
Door de seksuele revolutie veranderen de banden tussen mannen en vrouwen. Mannen
gaan steeds meer plaats in het bewustzijn van vrouwen innemen; vrouwen hoeven niet meer
in de eerste plaats aktief te verzorgen, maar zij moeten hun geest, hun persoonlijkheid
passief laten gebruiken, zodat de gevoelens, eigenschappen, wensen van de man daar
maximaal zichtbaar in worden.
Virginia Woolf beschreef de psychiese aktiviteit die vrouwen voor mannen verrichten als
'groter spiegelen'. Je moet doen of ze belangrijker, intelligenter, groter, sterker, aardiger zijn
dan ze zijn. Dat was voor de oorlog. Vrouwen waren er heel goed in geworden om dat op
een tamelijk roetinematige manier te doen, er vriendelijk bij te kijken en intussen aan iets
anders te denken. Mannen begrepen wel vaag dat dat niet helemaal was wat ze bedoelden,
en sommige namen er misschien een vriendin bij om 'beter begrepen te worden', maar ze
konden er niet veel tegen doen. Vrouwen hadden onderling nog steeds resten van
superioriteitsgevoel tegenover mannen, die niet omver te krijgen waren - onder het motto 'het
zijn net kinderen'.
Het verbreken van de laatste familie- en buurtbanden tussen vrouwen maakte hen vatbaar
voor de seksuele revolutie, en verminderde daardoor hun geestelijke weerbaarheid
tegenover mannen. In het uiterste geval kon een vrouw tot een soort omhulsel worden dat
alleen nog door haar man werd opgevuld.
Gelukkig laten de meeste vrouwen het niet zover komen. Eén van de middelen om zich te
verdedigen is een baantje te zoeken buitenshuis, een ander is ....kinderen. Beide
oplossingen scheppen andere verantwoordelijkheden dan alleen het behagen van mannen.
Helaas zijn die verantwoordelijkheden weer tegenstrijdig. De kinderen, vooral de zonen,
eisen in de nieuwe opvoedingssystemen een totale geestelijke beschikbaarheid van de
moeder, die hen tegen het leven moet beschermen, zodat zij in alle betekenissen van het
woord 'kinderen' kunnen zijn - onbekend met werk en dood. Het werk buitenshuis eist stipte
aanwezigheid en discipline, verzacht door vrouwelijk gedrag. Het uiterlijk moet verzorgd
worden, de kinderen gehaald en gebracht.
Zo dragen al deze vernieuwingen bij tot een intensivering van het vrouwenbestaan, waarbij
vrouwen al hun geestelijke reserves nodig hebben om hun plichten te kunnen vervullen.
Geen wonder dat er veel zo moe zijn, het gevoel hebben dat ze 'het niet meer aan kunnen'.
Ze voelen zich zwak, ze gaan hulp zoeken. Daarvoor waren in de zeventiger jaren twee
mogelijkheden: de vrouwenbeweging of de terapie.
De terapie-industrie
Tot groot verdriet van de vrouwenbeweging kozen de meeste middenklassevrouwen als ze
zich ongelukkig voelden eerst de terapie.
 |
 |
 |
 |