De Bonte Was, VROUWEN OVER HULP BIJ ZIEKTE EN PROBLEMEN, Amsterdam 1978
35
kant dat ik dan wel alleen in de bevalling zal stikken, want ik verdom het om het
ziekenhuis in te gaan dat bovendien nog verder weg is. We besluiten uiteindelijk een
afspraak te maken voor een onderzoek e.d. Of hij de bevalling wel of niet zou doen zou
hij me t.z.t. laten weten. Nu nog een kraamverzorgster en het zaakje was zo goed als
rond. Mijn aanvraagformulier was geaccepteerd en men zou zo spoedig mogelijk op
huisbezoek komen om alles even gezellig door te praten. Ik kan niet zeggen dat ik
reikhalzend naar dit evenement zat uit te kijken. Uit ervaring wist ik dat dit een soort
inspektie inhield. Er wordt gekeken waar de bevalling moet plaats vinden en hoe de wieg
eruit ziet. Nou ja dat is dan nog wel aardig, veronderstel dat je van plan was de boreling
in de linnenkast te leggen. Vrouwen zijn dom, maar vrouwen die kinderen krijgen zijn
oliedom. We lopen gezamenlijk door het huis, de inspectrice en ik: het is wel een erg
groot huis hè, zo bewerkelijk (de vorige keer was het zo'n klein huis), is er een werkster
want ja, u snapt er zijn ook wel veel kinderen, ach ja, u weet het toch onze
kraamverzorgsters mogen niet...en zijn alleen voor...En zullen we nu even de financiële
kant regelen? Het inkomen is ja zoveel, nu dan wordt dat fl 1200,- voor 10 dagen. Vinden
we dat erg veel, tja alleen verplicht en vrijwillig verzekerden krijgen een
tegemoetkoming in de kosten. Heb ik geen verzekering? Ja natuurlijk, stom dat ik dat niet
eerder heb nagekeken. Er wacht me een leuke verrassing, ik krijg alles terugbetaald als
de bevalling in het ziekenhuis plaatsvindt. Ik voel me als een stuk vee dat naar het
slachthuis wordt gedreven. Er is blijkbaar geen ontkomen aan. Ik heb nog een kaart
achter de hand. Een vriendin wil me wel helpen. Vindt de arts dat goed? Ik soebat en
smeek hem om het deze keer dan toch maar door de vingers te zien (inmiddels had ik de
strijdbijl in de kast gezet want het bleek niet zo'n geschikt instrument om een kind te
krijgen).
Een happy ending? Nou ja, de bevalling vond drie weken eerder plaats dan gepland, het
was niet één kind maar het waren er twee. Wat de arts een woedend commentaar
ontlokte: 'als ik dat had geweten, had ik je naar een ziekenhuis gestuurd!'
 |
 |
 |
 |