De Bonte Was, VROUWEN OVER HULP BIJ ZIEKTE EN PROBLEMEN, Amsterdam 1978
49
Het gewone lichamelijke ongeluk was er natuurlijk altijd al. Dit nieuwe soort ongeluk, niet
behorend tot het gebied van aambei, spatader en spalken, was een prachtig en groot terrein met
nieuwe afzetmogelijkheden. Onvrede met je bestaan maakt je, als je het niet kunt veranderen,
ongelukkig en opstandig. Mannen kunnen met onvrede nog iets doen, ze kunnen staken of in de
kroeg hangen of hun vrouw de vier hoeken van de kamer laten zien, maar vrouwen kunnen dat
alles niet. Die moeten toch gewoon blijven zorgen dat het eten klaar staat, zorgen dat de familie
gekleed gaat, zorgen dat zij voldoende warmte verspreiden en als stootkussen fungeren. Als ze
dat niet opbrengen zoals dat van ze wordt verwacht, als ze niet funktioneren, is dat schadelijk
voor de maatschappij. De vrouw staat helemaal onderaan de maatschappelijke ladder, en is
grootste klant van de mediese industrie of dient het te worden.
Het psychies ongeluk, wat zijn basis vindt in misplaatst schuldgevoel, is een formidabel
afzetgebied. De machines kunnen weer draaien maar er dient wel een hapgraag volk te zijn om
met winst te kunnen draaien. Dat volk is er. Het wordt gemaakt. Stop er een pil in en die vrouw
houdt op met dat gevaarlijke gezeur dat ze het niet meer aankan. Druk het de kop in en zorg dat
ze er zelf om gaan vragen dát hun ongedurigheid de kop wordt ingedrukt.
Spekuleren en ingaan op schuldgevoel door het weg te maken heeft gevolgen. De symptomen
van het ongeluk worden onderdrukt, want vrouwen moeten soepel en zonder morren paraat
blijven om de mannen op te kunnen krikken tot volle arbeidskracht. De oorzaak van dat ongeluk
neemt niet af, zodat de symptomen de kop op blijven steken. Dat heeft een ander gevolg, n.l. een
permanent afzetgebied voor onrust-onderdrukkende en 'gezond'makende middelen, dat
intensiever bewerkt wordt naarmate de konkurrentieslag tussen de producenten zich verhevigt en
verfijnt.
Terwijl ijzer en vitamine rijkelijk aanwezig zijn in wat 's winters gegeten kan worden, worden
vrouwen middels reklame op hun altijd aanwezige verzorgings-schuldgevoel bewerkt om toch
vooral de Davitamonnen en B-kompleksen aan te schaffen die zo broodnodig zijn. Afzetgebied.
Ieder huis de eigen t.v. en wasmachine, helemaal zelfstandig, maar dat betekent wel een groter
isolement, want je hebt je buurvrouw niet meer nodig. Je kent haar misschien niet eens meer, je
kunt niet meet lekker samen klagen en foeteren op man, kind, familie en de wereld, wat zo
oplucht. Je moet het alleen kunnen, en als je dat niet kunt vraag je bij de dokter een bewijs van
het gevoel dat je iets mankeert, in de vorm van een pilletje of iets anders. Dan heb je voor jezelf
een geldige reden om niet optimaal te kunnen funktioneren, dan hou je het weer even uit.
Afzetgebied.
Soepel en zonder opvallende storingen moeten we als radertjes in een wekker blijven
funktioneren. Als dat niet naar verwachting gaat, staat de welzijns-industrie te dringen om je
weer op te lappen en bij te sturen tot je weer op je plaats terug bent. Op je plaats en geen stap
verder. Ook als je voor jezelf besluit je kop niet in het zand te steken, de oorzaak van je eigen
ongeluk te onderzoeken en jezelf niet te verdoven, dan nóg. Je kunt geen kant uit, want je plaats
in deze maatschappij staat vast. Daartegen in verzet gaan, door je pillen door de w.c. te spoelen
en zelf rozebotteljam te gaan maken (voor de vitamine C) maakt je wel sterker en eigengereider,
maar nóg ongelukkiger als je daardoor des te beter merkt hoe klein het jou toegestane gebied is.
Als we vandaag allemaal de rust-, pep- en slaappillen zouden afschaffen, komt de industrie
morgen met meer-opvrolijk-tabletten (die we dan hard nodig zullen hebben) en als we die
overmorgen óók niet meer willen, gaat tussen 10 en 11 uur 's ochtends de valium in het door de
overheid verschafte leidingwater, want dan drinken wij, omdat we tóch nooit iets te doen
hebben, allemaal koffie bij onze tijdens die ene opvrolijkdag ontdekte buurvrouw. Het ziet er
naar uit dat het medies-industrieel kompleks de macht definitief in handen heeft.
 |
 |
 |
 |