De Bonte Was, VROUWEN OVER HULP BIJ ZIEKTE EN PROBLEMEN, Amsterdam 1978
29
spieren en het bewegen van de gewrichten, heeft ze ook de andere zieke kinderen behandeld. En
ze genazen allemaal volkomen.
Toen ze later Dr. McDonnel ontmoette, vertelde ze hem, hoe ze de kinderen behandeld had en
dat ze allemaal genezen waren. De arts was perplex. Hij liet haar toen boeken lezen, waarin de
theorie stond over kinderverlamming en wat de verschijnselen waren. Waarop het Zuster
Kenny's beurt was om perplex te zijn, want de verschijnselen die zij gezien en behandeld had en
die bij het akute stadium van kinderverlamming horen, stonden niet eens in die boeken. Dit
betekende dat de hele mediese wereld er anders over dacht dan zij. En wat dat inhield zou ze .
gaan ondervinden, want, overtuigd als ze was van het goede van haar metode, wilde ze op haar
manier doorgaan (nadat ze haar opleiding afgemaakt had) met het behandelen van patiënten met
kinderverlamming. Om dit voor elkaar te krijgen heeft ze moeten vechten. Tientallen jaren is ze
bezig geweest de mediese wereld ervan te overtuigen dat haar metode goed was. Zeer langzaam
aan groeide het aantal ziekenhuizen waarin haar metode toegepast mocht worden, en in 1939
gebeurde dat in alle Australische ziekenhuizen. De statistieken wezen op een gegeven moment
uit dat door de algemeen gebruikte behandelingsmetode 87% van de patiënten niet genazen,
terwijl het percentage niet-genezen patiënten bij de behandelwijze van zuster Kenny maar 13
was! De mediese wereld vond toen dat ze 'mans genoeg' waren om te kunnen erkennen dat ze het
bij het verkeerde eind gehad hadden. Na 30 jaar vechten, werd Zr. Kenny op een
huldigingsavond aangekondigd met: 'Ik stel U hierbij de vrouw voor die ons, mediese mannen,
alles wat we van kinderverlamming weten geleerd heeft'.
't Is maar dat we het weten. Zij heeft bestaan en heeft gelukkig haar verhaal opgeschreven (in:
'And they shall walk'). Uit de geschiedenis van de fysiotherapie is ze evenwel aan het
verdwijnen, snel en duidelijk. In het Nederlands Leerboek voor Fysiotherapie (1966) staat dat
haar metode in Amerika nog in verschillende ziekenhuizen wordt toegepast maar dat haar
metode door de moderne inzichten in de behandeling van kinderverlamming grotendeels
achterhaald is. In een herdruk (1971) van datzelfde boek wordt haar metode pro memorie even
beschreven, want haar metode 'werd' in Amerika toegepast en de moderne inzichten hebben de
metode achterhaald.
De metode van Zr. Kenny wordt nu niet meer toegepast in die vorm, of ze echt achterhaald is is
de vraag: polio komt niet veel meer voor. Haar naam zal ook uit de geschiedenis verdwijnen,
terwijl dit bij mannen, met hoeveel achterhaalde metodes ook, zeker niet het geval is; zij blijven
breed en duidelijk in de geschiedenis bestaan. Hoeveel inzichten, metodes van vrouwen zijn zo
uit de geschiedenis verdwenen en ondertussen overgenomen door mannen? Hoeveel vrouwen, in
hoeveel geschiedenissen zijn zo verdwenen?
 |
 |
 |
 |