De Bonte Was, VROUWEN OVER HULP BIJ ZIEKTE EN PROBLEMEN, Amsterdam 1978
93
Het geslagen worden. Nederlandse vrouwen klagen erover dat zij eens in de zoveel tijd
geslagen worden. Enige aanleiding hiertoe is in de ogen van deze vrouwen veelal niet
aanwezig. Voor de man is dit een acceptabele wijze van 'opvoeden' omdat de vrouw deze
immers constant behoeft.
Wantrouwen, van de man over relaties tot andere mannen. De man gaat ervan uit dat zijn
vrouw, gezien haar vrouwelijke aard, voortdurend uit is op overspel. Op haar kleding
wordt scherp gelet, zij mag niet te bloot of provocerend gekleed gaan.
De geringe intimiteit tussen huwelijkspartners. In onze cultuur worden man en vrouw
geacht lief en leed met elkaar te delen. Een nederlandse vrouw kan met haar mediterrane
man niet over haar problemen praten, omgekeerd praat hij met haar niet over zijn werk.
Als in het gezin belangrijke beslissingen moeten worden genomen wordt de vrouw daar
niet in gekend.
Het niet m ogen huilen of verdriet tonen. Intimiteit bestaat weinig tussen
huwelijkspartners, maar eerder tussen sexegenoten. De vrouw kan haar verdriet niet
tonen, haar man heeft niet geleerd om daarop te reageren en raakt snel geïrriteerd en
ontvlucht haar in zulke gevallen.
Het moeten tonen van respect. De man verwacht dat zijn vrouw hem voortdurend
respectvol bejegent. Hij eist dat zij voor hem rent en vliegt en zijn opdrachten zonder
tegenspraak uitvoert. Zo kan hij om een glas water vragen en als ze hem dit brengt
zeggen dat het glas niet goed is en zeggen dat ze hem nieuw moet brengen.
Het niet ziek mogen zijn. In de landen van herkomst van de man helpen de vrouwen
elkaar onderling bij ziekte, mannen worden door hun moeder, zuster of tante verzorgd. In
de nederlandse situatie is daartoe de mogelijkheid niet aanwezig en er wordt dan ook niet
op gerekend dat zij ziek wordt, althans niet 'merkbaar' ziek wordt. Is dit toch het geval,
dan zal hij haar dit uiterst kwalijk nemen.
Onvoorspelbaarheid van de man. De plotselinge veranderingen in de houding van de man
na het huwelijk. Vele vrouwen vertellen ons, dat haar man zich voor het huwelijk als een
engel gedroeg, dat hij 'de grond kuste waarop ik liep'. Op de dag van het huwelijk
veranderde zijn gedrag op slag, sterke rolsegregatie ging in.
Mannen zoeken vriendschap bij mannen, vrouwen bij vrouwen. De vrienden van de man
nemen een belangrijker plaats in zijn leven in dan zijn vrouw, dit geldt zeker voor de
eerste tijd van hun huwelijk.
Zij is vaak alleen thuis, van knusheid en gezelligheid komt weinig terecht. Als haar man
thuis is, is hij vaak vergezeld door vrienden. Als hij elders is geweest heeft hij daar soms
te veel gedronken en dat geeft weer aanleiding tot spanning en slaag, vooral wanneer de
vrouw vindt dat de man 'laat' is.
Dat seksualiteit anders wordt opgevat in de mediterrane cultuur dan in de westerse
wereld zoals beschreven is in 'Sexualiteit en verliefdheid bij marokkaanse jongens en
meisjes' (A.Eppink, juli 1976) komt ook uit onze analyse naar voren.
De volgende problemen voor de nederlandse vrouw doen zich voor: de mediterrane man
vindt dat zijn vrouw te allen tijde bereid moet zijn met hem naar bed te gaan. Dit is een
van haar plichten. Bovendien gaat hij er vanuit dat zij niets liever wil.
De vrouwen klagen vaak, dat hun mannen na een ruzie met hen naar bed willen zonder
dat de sfeer daarna beter wordt. Zij voelen zich misbruikt.
De seksuele relaties die hun mannen soms hebben met andere mannen (of hebben gehad)
vervult de vrouwen met afkeer, terwijl het voor de man een geheel andere gevoelswaarde
heeft. (Dit punt verschilt echter per mediterrane subcultuur).
Voor Averroës is het geen kwestie van grove vrouwenonderdrukking maar het gevolg van
verschillen in gezinsmoraal en 'kultuuropvatting', verschillen die in het gezin opgelost
 |
 |
 |
 |