De Bonte Was, VROUWEN OVER HULP BIJ ZIEKTE EN PROBLEMEN, Amsterdam 1978
94
moeten worden. En daarnaast vindt de Stichting dat ondanks de hierboven genoemde
problemen de rol van deze vrouwen niet onderdanig hoeft te zijn. Wanneer vrouwen zich
goed gedragen delen ze binnenshuis de lakens uit. Want dat is haar terrein en alles
buitenshuis is het terrein van de man.
Maar hoe kun je je boodschappen doen als je niet alleen naar buiten mag? Hoe kun je de
loodgieter bellen als je geen andere mannen in huis mag ontvangen. Hoe kan het
huishouden jouw terrein zijn waar je de lakens uitdeelt als je regelmatig mishandeld
wordt?
Voor deze vrouwen blijft helemaal niets over dan zich volkomen aanpassen aan hun man
en hem in alles gelijk geven.
Het is ook niet de bedoeling van A verroès om in de eerste plaats vrouwen te helpen, nee,
het gezin staat voorop en men vindt dat men zich daarbij het beste kan richten op het
(wan)gedrag van de vrouw.
Een van de redenen daarvoor is dat: 'Aanpassing en flexibiliteit meer deel uitmaken van
het Noord-europese dan van het mediterrane cultuurpatroon'. (Met mediterrane wordt
bedoeld: landen rond de Middellandse Zee). Hier zit volgens mij de adder onder het gras:
in werkelijkheid gaat het er natuurlijk om dat vrouwen gewoon aanpasbaarder zijn dan
mannen. Ook waar het om Nederlandse vrouwen en mannen gaat, worden vrouwen
aangepast aan onze mannelijke kultuur, aan de rol van goede echtgenote en moeder.
Hulpverleners kunnen zich eenvoudig niets anders voorstellen.
Die hulp aan vrouwen verloopt als volgt:
In de eerste plaats moet de man z'n vrouw toestemming geven om mee te doen aan de
groepstraining voor vrouwen. En dat is een heel probleem. Veel mannen willen liever
niet hebben dat de vuile was buiten gehangen wordt.
In het gesprek tussen de man, de vrouwen de hulpverlener, moet de hulpverlener dit voor
elkaar krijgen. En dat gebeurt heel slim: 'De man zal geneigd zijn te denken dat de
hulpverlener achter zijn rug om de vrouw zal opstoken tot in zijn ogen nog slechter (lees:
assertiever) gedrag. De hulpverlener moet de man duidelijk kunnen maken dat hij niet de
intentie heeft te gaan stoken, maar juist mee wil werken aan de 'opvoeding' van de vrouw.
Zodra de man bemerkt dat de hulpverlener hem begrijpt zal hij over het algemeen
toestemmen in de deelname van de vrouw aan een trainingsgroep, waar immers getracht
zal worden haar datzelfde begrip bij te brengen' (2).
Wanneer een vrouw voor zichzelf komt en geen toestemming van haar man krijgt, wil
Averroës haar niet helpen. De vrouw handelt dan immers achter zijn rug om en als hij dat
weet zal hij het haar nog lastiger maken dan hij al doet. Er wordt in zulke gevallen alsnog
kontakt met de man gezocht en geprobeerd met beiden te praten.
'De maatschappelijk werker zal de man allereerst de eer moeten geven die hem toekomt
en dat kan bijvoorbeeld als volgt gebeuren. Omdat de moeilijkheden door de vrouw
gesignaleerd zijn zal zij waarschijnlijk beginnen op de bekende nederlandse wijze haar
klachten naar voren te brengen. De maatschappelijk werker zal haar zo spoedig mogelijk
moeten onderbreken en haar echtgenoot vragen hoe hij deze dingen ziet. Hoe moeilijk het
gesprek ook verloopt, steeds zal men de vrouw min of meer het zwijgen moeten opleggen
of haar negeren om de man duidelijk te maken dat voor de hulpverlener vanzelfsprekend
de mening van de man het belangrijkste is.
Tegelijk moet de hulpverlener er voor zorgen niet het vertrouwen van de vrouw te
verliezen en door laten schemeren dat haar beurt nog wel komt.'
Goed dan zit je eindelijk in een groepstraining en je denkt: 'Nou is het mijn beurt.'Maar
niks hoor: de eerste trainingen worden gewijd aan de kultuur van de man. Daar moeten
vrouwen begrip voor krijgen. Ze leren daar hoe die man opgevoed is, hoe het in die
 |
 |
 |
 |